மோசமான தோல்வியை பதிவு செய்துகொண்ட இந்திய அணி.

 1974ம் ஆண்டுக்கு பின்னர் முப்பத்தேழு வருடங்கள் கழித்து இங்கிலாந்து மண்ணில் முழுமையாக ஒரு தொடரை இழந்து வெறும் கையேடு மீண்டுள்ளது இந்திய அணி. நிச்சயமாக இது இந்திய  அணியின் டெஸ்ட் வரலாற்றிலும், டோனியின் தலைமைக்கும்  கரும்புள்ளியே.  டெஸ்ட் தரப்படுத்தலில் நம்பர் 1 இடத்தில் இருந்த அணி இவ்வாறு முழுமையாக ஒரு தொடரை இழப்பது என்பது மிகவும் அவமானகரமானது.  

இறுதியாக 2007 ம் ஆண்டு ராவிட்  தலைமையிலான அணி இங்கிலாந்து மண்ணில் சிறப்பாகவே விளையாடி 1 -0 என்ற ரீதியில் தொடரையும்  கைப்பற்றி இருந்தது. 

ஆனால், உலகக்கிண்ணம், ipl ,மேற்கிந்திய தொடர் என்று தொடர்ச்சியாக வெற்றிகளை குவித்து, இது வரை எந்த டெஸ்ட் தொடரையும் இழக்காத கேப்டன் என்ற புகழோடு வலம்வந்த டோனிக்கு இது கடுமையான நேரம்.
 

இந்த வருடத்தில் உலகக்கிண்ணம், ipl , மேற்கிந்திய தீவுகளுக்கு எதிரான தொடர்   என்று குறுகிய இடைவெளியில் தொடர்ச்சியான போட்டிகள்  வீரர்களுக்கு ஏற்ப்படுத்திய அயர்ச்சி, பயிற்சிகள் மேற்கொள்ள போதிய கால அவகாசம் இன்மை என்றும் அணி சற்றே நலிவடைந்து தான் இருந்தது. அத்துடன், தொடர் தொடங்க முன்னமே சேவாக்கின் இழப்பு..(!) பேசப்பட்டது.

அதன் பின்னர், முதலாவது போட்டியிலே முன்னணி வீரர்கள்  காயம் அடைய ஆரம்பத்திலே அணி குழம்பிவிட்டது. ஆனாலும், இதனால் தான் இந்த தோல்வி என்று சொல்வதை ஒரு போதும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. காரணம், அத்தனை தோல்விகளும் மிக மோசமானவை. அதிலும் இறுதி இரண்டு போட்டிகளிலும் நம்பர் வன் அணி பெற்ற  இனின்ஸ் தோல்வி! 

முக்கியமாக, சகீர்கானின் இடத்தை நிரப்ப எந்த பந்து வீச்சாளராலும் இயலவில்லை. இரண்டாவது போட்டியில் முதலாவது இனிங்சை தவிர மற்றைய போட்டிகளில் எல்லாம் இங்கிலாந்து துடுப்பாட்ட வீரர்கள் இமாலய இலக்கை சாதாரணமாக தொட்டார்கள். போதா குறைக்கு இங்கிலாந்து பந்துவீச்சாளர்களும் சகலதுறை ஆட்டக்காரர்களை போல செயற்ப்பட்டார்கள். 

ஆனால் இந்தியாவின் துடுப்பாட்டமோ  மோசம்.  உலகின் முன்னணி துடுப்பாட்ட வீரர்களை கொண்ட அணியால் எந்த இனிங்சிலுமே  முன்னூறு ஓட்டங்களை கடக்க முடியவில்லை.

 

                                                                         ( IND vs ENG )

அத்துடன் எந்த ஒரு சந்தர்ப்பத்திலும் இந்திய பந்து வீச்சாளர்கள் துடுப்பாட்ட வீரர்களுக்கு சாதகமான சூழலை ஏற்ப்படுத்தி கொடுக்கவில்லை. அதாவது இங்கிலாந்து துடுப்பாட்ட வீரர்களை கட்டுப்படுத்தாதன் மூலம் இமாலய இலக்குக்களை எட்டி பிடிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தை ஏற்ப்படுத்தி துடுப்பாட்ட வீரர்களுக்கு நெருக்கடியை அதிகமாக்கிவிட்டார்கள். 

இந்த தொடரை பொறுத்தவரை தனது முழுமையான பங்களிப்பை இந்திய அணி சார்பாக வழங்கியவர் என்றால் அது ராகுல் ராவிட் என்ற தனி நபர் மட்டுமே. நான்கு தொடர்களில் மூன்று சத்தங்கள் உட்பட 461 ஓட்டங்கள். ஒவ்வொரு போட்டியிலும்  இவர் துடுப்பாட்டம் செய்த விதம் மிகவும் ரசிக்கத்தக்கதாக இருந்தது. அதுவும் இறுதி போட்டியில்  முதல் இனிங்சில் ஆரம்ப வீரராக களமிறங்கி இறுதி வரை களத்தில் நின்றார், அந்த இனிங்சில்  ராவிட்டுக்கு ஒத்துழைப்பு வழங்க யாராலும் முடியவில்லை. அதுவும் போட்டி இங்கிலாந்து வசமாக காரணமாக அமைந்துவிட்டது. ஒருவேளை இந்த தொடரை இந்தியா வென்றிருந்தாலோ(!) இல்லை தொடர் சமநிலையில் முடிவடைந்தாலோ ராவிட்டின் ஆட்டம் பெரிதும் பேசப்பட்டிருக்கும். இந்திய அணியை பொறுத்தவரை ஆறுதல் பட்டுக்கொள்ள வேண்டிய விடயம் ராவிட்டின் ஆட்டம் ஒன்று தான்.

இந்த தொடரிலே மேலும் பெரிதாக எதிர்பார்க்கப்பட்ட வீரர் சச்சின். அவரின் நூறாவது சத்தத்தை ரசிகர்கள் ஆவலாக  எதிர்பார்த்து இருந்தார்கள். ஆனால் ஏமாற்றிவிட்டார். இறுதி போட்டியிலே இரண்டாவது இனிங்சில் அதை கடப்பார் என்று எதிர்பார்ப்புக்கள் இருந்த போது 91 ஓட்டங்களில் ஆட்டமிழந்தது கடவுளின் சதியா?  ஏற்கனவே  நான்காவது நாள் ஆட்டத்திலே ஸ்வானின் பந்து வீச்சில் விக்கெட்காப்பாளர் பிரியர் ஸ்டம் செய்தது அவுட்டாக இருந்திருக்கலாம். ஆனால் பிரியர் அம்பயரிடம் முறையிட தவறிவிட்டார். ஒரு வேளை அம்பயர் தர தவறினாலும் ரிவியூ முறைமூலம் மீள்பரிசீலனை செய்திருக்கலாம்.  வீரர்களின் சிறு கவனயீனம், இங்கிலாந்தின் வெற்றி சற்று தள்ளி போய்விட்டது.  

மூன்று தோல்விகளின் பின்னர் நான்காவது போட்டியை சமநிலையில் முடிக்க வேண்டும் என்ற முனைப்புடனே இந்தியா களமிறங்கியது. (வெற்றி என்பது ?) இருந்தும்  வழமை போலவே முதல் இனிங்சில்  இங்கிலாந்தின் துடுப்பாட்டத்தை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. இடையிலே மழைவந்து இந்திய அணிக்கு உதவி செய்ய நினைத்தாலும் இந்திய அணி அதை பயன்படுத்திக்கொள்ளவில்லை. தொடர்ந்து முதலாவது இனிங்சை ஆரம்பித்த இந்திய அணி  துடுப்பாட்ட  வரிசை சர்வ சாதாரணமாக சரிந்தது. ஒரு பக்கத்தில் ராவிட் தூண் போல நின்றாலும், மறு பக்கம் கைகொடுக்க யாரும் இல்லை.  இறுதியில் அமித் மிஸ்ராவின் உதவியுடன் முன்னூறு ஓட்டங்களை தொட்டு ஆட்டமிழந்தார்கள். 

பாலோ ஒன் ஆகி தொடர்ந்து துடுப்பெடுத்தாட மீண்டும் களமிறங்கிய இந்திய அணிக்கு இம்முறை சச்சினும் மிஸ்ராவும் கை கொடுக்க ஏனைய வீரர்கள் நழுவிக்கொண்டார்கள்.   அதன் மூலம் வரலாற்றை புதுப்பித்துக்கொண்டது இந்திய அணி. தொடர் ஆரம்பிக்க முன்னர் தரவரிசையில் முதல் இடத்தில் இருந்தவர்கள் தொடர் முடிவில் மூன்றாவது இடத்துக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர். வெறும் இருபது மாசங்களுடன் நம்பர் வன் என்ற தகுதி கலைந்தது.

இந்த தொடர் முழுவதிலும்  சுரேஷ் ரைனா,  VVS லக்ஸ்மன் என்று இருவர் இந்திய அணி சார்பாக துடுப்பாட்ட வீரர்களாக களமிறங்கி இருந்தார்களாம். யாராவது கண்டீர்களா?

இனி சிறு இடைவெளியில் தொடங்கவிருக்கும் ஒருநாள் தொடரிலாவது இந்திய அணி சாதிக்க வேண்டும். இல்லையெனில் அணி நாடு திரும்பும் போது ரசிகர்கள் இன்ப அதிர்ச்சி கொடுத்தாலும் ஆச்சரியம் இல்லை. ஏனெனில் இந்திய கிரிக்கெட் ரசிகர்கள்  ரொம்ப  நல்லவங்க. 

ஆனால் ஒருநாள் தொடரிலும் அணி நலிவடைந்துவிட்டது. சேவாக் ,காம்பர், யுவராஜ், சகீர்கான் ஹர்பஜன், இசாந்த் சர்மா போன்ற முன்னிலை வீரர்கள் காயம் காரணமாக விலகி உள்ளார்கள். சிறந்த போர்மில் இருக்கும் ராவிட் ஒருநாள் அணிக்கு மீள திரும்பியுள்ளது சற்று ஆறுதல், அனேகமாக ராவிட்டின் இறுதி போட்டியாக கூட இது இருக்கலாம். அந்தவகையில் அவருக்கு இது முக்கியமானது.
சச்சின் இந்த தொடரிலாவது  நூற்றுக்கு நூறு என்ற மைல் கல்லை எட்டுவாரா? இரண்டு சத்தங்கள் அடித்தால் ஒருநாள் தொடரிலும் ஐம்பது சதங்களை எட்ட கூடிய வாய்ப்பு உள்ளது. எனினும் நூறாவது சத்தத்தை எட்டி பிடிப்பார் என்றே எதிர்பார்க்கிறேன். மற்றும்படி சுரேஷ் ரைனாவின் நிலையும் அணியின் பந்துவீச்சும் கவலைக்கிடமாகவே உள்ளது. இழந்த மானத்தை மீட்டெடுக்க இந்த ஒருநாள் தொடரிலாவது மிக பெரிய வெற்றி பெறவேண்டும்.
சாதிப்பார்களா இல்லை மீண்டும் ரசிகர்களை சோதிப்பார்களா?