தாய்மை புனிதமானதா..?

பத்து மாசம் வயிற்றிலும்
பத்துவருஷம் இடுப்பிலுமாய்
பாரமென்று எண்ணாது
பாசத்தோடு சுமந்தவள்!

பத்து மாசத்தோடு ஒரு தாயின் "சுமை" தீர்ந்துவிடுவதில்லை, வயிற்றில் இருந்து தன் சிசுவை இறக்கிய பின்பும் அவள் சுமக்கிறாள்.  தோளிலும், மார்பிலும், கண்களிலும் வைத்து சுமக்கிறாள். இவ்வாறு தன் ஆயுள் முழுவதும் தான் பெற்ற பிள்ளையை எதோ ஒரு விதத்தில் சுமக்கிறாள்.  இங்கே "சுமை" என்று  நான் குறிப்பிட்ட வார்த்தையே  மிக பெரிய தவறு தான். மூன்றாம் நபரின் கண்களுக்கு அது சுமையாக தெரிந்தாலும், தாய் தன் குழந்தையை  சுமை என்று கருதினால் இந்த உலகில் பாதி பேர் அநாதைகளாகவும், மனநோயாளிகளாகவும்  தான் உலாவுவார்கள்.

தாய்மை! இதற்கு நிகர் உலகத்தில் வேறு ஏதும் உண்டா?  ஒருவனுக்கு சுயநலம் அற்ற தூய அன்பை  அவனின்  தாயால் மட்டும் தான் வழங்க முடியும். இந்த விடயத்தில் என்றுமே தாய்மைக்கு  தான் முதலிடம். அதற்கு பிறகே மிகுதி.. எப்போதுமே தாய்மை கொண்டாடுவதற்குரியதே.

சாதாரணமாக ஒரு தாய் தன் குழந்தைக்கு ஒரு நேர உணவூட்டும் போதே எவ்வளவு போராடுவாள்.  உணவு  வேண்டாம் என்று அக்குழந்தை அழுது அடம்பிடிக்கும், வாய்க்குள் ஊட்டிய உணவை தன் தாயின் முகத்திலேயே  துப்பும்.. வாந்தியாய் எடுத்து அவளையே அழுக்காக்கும்.... இவ்வாறு உணவு ஊட்டுவதில் இருந்து அக்குழந்தையை குளிப்பாட்டுவது வரை, அக்குழந்தையின் தேவைகளை குறிப்புணர்ந்து நிறைவேற்றுவது வரை  தாயின் போராட்டம் தொடரும்..  ஒரு நாள்,  இரு நாள் அல்ல.. ஐந்து,  பத்து வயசு வரை- அக்குழந்தை தானாக தன் கருமங்களை செய்ய தொடங்கும் வரை-அதன் பின்பும் கூட ... இந்த இடத்திலே தாயின் சகிப்புத்தன்மைக்கும், தியாகத்துக்கும்  ஈடு இணையாக  ஏதும்  இல்லை.

இந்த குறிப்புணர்ந்து தன் பிள்ளையின் தேவைகளை பூர்த்தி செய்வது கூட தாய்மைக்கு மட்டுமே உரித்தான ஒரு பண்பு தான். எத்தனையோ தருணங்களில் தன்  பிள்ளையின் ஆசைகளை பூர்த்தி செய்ய தன் ஆசைகளை நிராசையாக்கி கொள்கிறாள். இதை அத்தாய் தன் பிள்ளைக்கு காட்டி கொள்வதில்லை. பிள்ளையும் பல தருணங்களில் உணர்ந்துகொள்வதில்லை.

இவ்வாறாய் ஒரு தாயின் தியாகம், சகிப்புத்தன்மை, அவளின் அன்பு என்பவற்றை அவள் அரவணைப்பிலே வளரும்  பிள்ளையால்  நன்றாகவே புரிந்து கொள்ள முடியும். ஆகவே தாய்மையின் அருமையை இப்பூமியில் பிறந்த ஒவ்வொருத்தராலும் நன்றாக  உணரக்கூடியதாய் இருக்கிறது.  அதனால்  தான் தாய்மை  உலகில்  உயர்வாக  பார்க்கப்படுகிறது.

ஆனால் இந்த விதி விலக்கு என்ற சொல் உலகிலே அனைத்துக்கும் பொருந்துகிறதே .  ஏன் தாய்மைக்கும் கூட..!

காமத்தால் கொண்டது கருவான பின், அதை அசிங்கம் என்று கருதி அழிப்பதில் இருந்து, பிறந்த குழந்தையை சூழ்நிலையை காரணம் காட்டி குப்பைத் தொட்டியில் வீசுவது  வரை  தாய்மையும் விதிவிலக்குக்கு உட்படுகிறது!

தன் கோபதாபங்களை குழந்தை மீது காட்டுவதிலிருந்து அஜாக்கரதையால்  குழந்தையின் எதிர்காலத்தை தொலைப்பது வரை தாய்மையும் விதிவிலக்காகிறது. (விதி விலக்கு என்பது பெரும்பான்மை அல்ல!)
இந்த வீடியோவை பாருங்கள்


சொல்லப்போனால் என்னை இந்த பதிவு எழுத தூண்டியதே இந்த வீடியோ தான். இதை பார்த்த போது மிகவும் அதிர்ந்துவிட்டேன்.   இப்படியும் ஒரு தாயா?

குறிப்பாய், ஒரு குழந்தைக்கு நிராட்டும் போது  மிக அவதானமாய் இருப்பார்கள். முக்கியமாய் அக்குழந்தையின் முகத்திலே  நீர் படுவதில்... காரணம், மூர்ச்சையாகி  உயிருக்கே ஆபத்தை  விளைவித்துவிடும்.

தான் பெற்ற பிள்ளையை கண்களிலே தாங்கும் ஆயிரம் தாய்மாரை என்னால் காண முடியும். ஆனால் இப்படியும் தாய்மை இருக்கிறதே? - இருக்கிறது விதிவிலக்காய்!