மங்காத்தாவும், அபிசேக ஆராதனைகளும்.

ஈழ பிரச்சனையாக இருந்தாலும் சரி, தென்னிந்திய சினிமாவாக இருந்தாலும் சரி இல்லை இன்ன பிற  விடயங்களாக இருந்தாலும் சரி, மொழியால் மட்டுமல்ல உணர்வுகளாலும் கூட  ஈழ தமிழர்களும், தமிழக தமிழர்களும்  ஒன்றுபட்டவர்கள் தான் என்பதை என்றைக்கும் அவர் தம்  செயற்ப்பாடுகள்  மூலம் உணர்த்தி  நிற்ப்பார்கள். 

அந்த வகையில் சமீபத்தில் மங்காத்தா  திரைப்படம் ஈழத்திலே  உள்ள திரையரங்கில் ரிலீசான போது அஜித்தின் ரசிகர்கள் தமிழகத்தை போல பெருவாரியாக கொண்டாடினார்கள்.

முக்கியமாக மட்டக்களப்பில் வெடி கொளுத்தி பாலால் அஜித்தின் கட்டவுட்டுக்கு  அபிசேகம் செய்திருந்தார்கள். 

இதற்க்கு முன்னர் யாழ் திரையரங்குகளின் முன்னால் இவ்வாறான சில சம்பவங்கள் நடந்திருந்தாலும், முதன் முறையாக காணொளி வடிவில் அதை இணையத்தில் ஏற்றி  'நாம் யாருக்கும் சளைத்தவர்கள் இல்லை' என்று   காட்டியிருக்கிறார்கள். 

 ( முக்கியமா,  youtube ல் இந்த வீடியோவுக்கு கீழே உள்ள கமென்ட்'டுகளை  பார்த்துவிடாதீர்கள்.)

ஒரு விதத்தில் பார்க்கும் போது சந்தோசமாகவும் இருக்கிறது. முப்பது வருடங்களாக யுத்தத்தையும், அதுகொடுத்த துன்பத்தையும், வடுக்களையும் சுமந்து திரிந்த எமக்கு  இன்று சந்தோசமாக கொண்டாட்டங்களில் ஈடுபடக்கூடிய  சூழலும்  வந்துவிட்டது.

ஒரு நடிகர்  மீது கொண்ட  அபிமானம் தான் இவ்வாறாக அவரை  தலையில் தூக்கி வைத்து கொண்டாடுவதற்கும் ஏதுவாக இருக்கிறது என்பது மறுப்பதற்கில்லை.  ஆனால் பொது வெளியில் ஒரு நடிகனின் கட்டவுட் வைத்து  பாலாபிசேகமும், இன்ன பிற  ஆதாரனைகளும்  செய்யும் அளவுக்கு நாம்  இருக்கிறோமே என்பது தான் என்றுமே சகித்துக்கொள்ள முடிவதில்லை..  

எமக்கு  ஒரு நடிகர் மீது அளவுகடந்த பற்று இருந்தால் அவரை  எங்கள்  நெஞ்சில் வைத்து பூசிக்கலாம்.  இல்லை எங்கள்  வீடுகளிலே சாமி அறையில் உள்ள படங்களை தூக்கி எறிந்துவிட்டு, குறித்த நடிகனின் படத்தை வைத்து தினமுமோ இல்லை ரிலீஸ் நேரமோ  ஆராதனைகளை நடாத்தலாம். (ஒருவேளை இதற்க்கு உங்கள்  பெற்றோர்/மனைவி  எதிர்ப்பு தெரிவித்தால், குறித்த நடிகரின் அருமை பெருமைகள் சாதனைகள், திருவிளையாடல்கள் முதலியவற்றை அவர்களுக்கு எடுத்துக்கூறி புரியவைக்கலாம்) ஆனால் அவற்றையெல்லாம்  தாண்டி தெருவுக்கு கொண்டு வருவது........ !

இன்று நாம்  இருபது பேர் சேர்ந்து தலைக்கு அபிசேகம் செய்கிறோம் , எதிராக நாளை இருநூறு பேர் சேர்ந்து தளபதிக்கு ஆராதனைகள் செய்வார்கள். [ நான் நினைக்கிறேன் வடகிழக்கிலே தலையை விட தளபதிக்கு தான் அதிக ரசிகர்கள் உள்ளார்கள் என்று (நான் வாழ்ந்த பிரதேசத்தை மையமாக வைத்து சொல்கிறேன்)]  இதுவே  இவ்வாறு  தலை, தளபதி, சின்ன தளபதி, புரட்சி தளபதி, லொட்டு லொசுக்கு என்று  போய்க்கொண்டே தான்  இருக்கும்.

தலையோ, தளபதியோ எந்த ஒரு காலத்திலும் தமக்கு அபிசேக ஆராதனைகள் செய்யச்சொல்லி வேண்டிக்கொண்டதில்லை. அதிலும் அஜித்துக்கு இது தேவையில்லை. காரணம், அவர் எந்த ஒரு காலத்திலும் தன்னை அரசியல்வாதியாக காட்டிக்கொள்வதில்லை.  மாறாக நீங்கள் அவர் மீது கொண்ட அன்பால் தான் இதை செய்கிறீர்கள் என்றால், இதை விட குறித்த நடிகரை பெருமைப்படுத்தும்  விதமாக  செய்ய கூடிய விடயங்கள்  எவ்வளவோ இருக்கே..!

நீங்கள் சொல்லலாம் 'ஒரு  லீட்டர் பாலை ஊற்றி வீணடிப்பதன் மூலம் யாருக்கும் எந்த வித நட்டமும் வந்துவிடப்போவதில்லை, யாரும்  பட்டினியால் செத்துவிடவும்போவதில்லை' என்று!  நானும் ஒத்துக்கொள்கிறேன். ஆனால் இன்னொன்றை நாம் புரிந்து கொள்ள மறுக்குறோமே,  "இவ்வாறான செயற்ப்பாடுகள் நம் இன்னொரு சமூகத்துக்கோ இல்லை  தலைமுறைக்கோ முன்மாதிரியாக இருக்கப்போகிறது"  என்பதை!

நான் இங்கே யாருக்கும் அட்வைஸ் பண்ண வரவில்லை. அப்படி  நீங்கள் நினைத்தால் ஐயாம் சாரி, இது வெறும் என் உணர்வுகளின் வெளிப்பாடு  மட்டுமே. இதை எழுதியதால் நாளை இவ்வாறான செயற்ப்பாடுகள் நிகழாது என்று நான் நினைத்தால் அது எனது மடமை.. ஆனால் இவ்வாறான செயற்ப்பாடுகளில் ஈடுபடுபவர்களில்  ஒருவர்  இதை  வாசித்து  புரிந்து  கொண்டால்........!